افسانه طاعتی

1. الحمدلله علی ماعرَّ فَنا مِن نفسِهِ و اَلْهَمَنا من شُکرِه. (دعای 1)
ستایش مخصوص خداست، چرا که بهره‌ای از معرفت خود را به ما ارزانی فرمود و از نعمت شکر خویش به ما الهام فرمود.
2. … اَعْتِقْ رِقابَنا منَ نَقمتکِ و یا مَن لا تَفنی خزآئِنُ رَحمَتِه. (دعای 5)
خدایا؛ ما را از دوزخ انتقام خویش رهایی بخش. ای آن کسی که گنجینه‌های رحمتش پایان‌پذیر نیست.
3. وَ اکْفِنا حدَّ نوائب الزَّمانِ و َشرَّ مصائدِ الشیطان. (دعای 5)
پروردگارا؛ ما را از سختی‌های حوادث عالم، کفایت فرما و از شر و آسیب دام‌های شیطان، محفوظ دار.
4. وَ اجْعَل سلامةَ قلوبنا فی ذِکْرِ عَظَمتکِ و فراغَ اَبدانِنا فی شُکر نِعْمَتک. (دعای 5)
خدایا؛ سلامت دل‌های ما را در یاد عظمت خود قرار ده و آسایش تن و صحت بدن ما را به شکر نعمت و سپاس‌گزاری خود بدار.
5. وَ امْلَأ لنا مِن حَسناتِنا صحائفنا. (دعای 6)
پروردگارا؛ پرونده کردارمان را از حسنات آکنده ساز (و ما را در نزد آن فرشتگان با کردارهای زشتمان رسوا مکن).